Przejdź do sekcji:
Prof. dr hab. Katarzyna Schier
Psycholożka, psychoanalityczka oraz psychoterapeutka psychoanalityczna
Przez całą swoją karierę zawodową łączyła pracę naukową z kliniczną. Uzyskała certyfikaty psychoterapeuty Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego oraz specjalizację z zakresu psychoterapii dzieci i młodzieży. Przez 30 lat pracowała w Katedrze Psychologii Klinicznej Dziecka i Rodziny na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Doświadczenie kliniczne zdobyła podczas czteroletniej pracy w Poradni Audiologii Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie.
Ukończyła pięcioletnie podyplomowe studia z psychoterapii dzieci i młodzieży w Heidelbergu, w Niemczech. Jest autorką czterech książek, jednej książki we współautorstwie (z prof. dr hab. Mariną Zalewską) oraz dwóch książek pod redakcją, a także ponad 60 rozdziałów w książkach i ponad 100 artykułów naukowych o zasięgu krajowym i międzynarodowym. Ostatnio wydane książki to „Dorosłe dzieci. Psychologiczna problematyka odwrócenia ról w rodzinie” (2014-2024, Wydawnictwo Naukowe Scholar), która doczekała się 25 dodruków, oraz „Samotne ciało. Doświadczanie cielesności przez dzieci i ich rodziców” (red.) (2020, Wydawnictwo Naukowe Scholar).
Związek psychiki i ciała po traumie
W naszych badaniach analizujemy mechanizmy, które prowadzą do zaburzeń psychosomatycznych. W szczególności eksplorujemy procesy, które prowadzą do somatyzacji stanów psychicznych, w których ciało działa jako sposób na regulację emocji po traumatycznych doświadczeniach. Wieloletnie badania prof. Katarzyny Schier wykazały, że zaburzenia psychosomatyczne łączą nasze ciało z psychiką.
Prof. Schier badała także ukryte formy traumy w rodzinach, takie jak parentyfikacja, czyli sytuacja, w której dzieci przejmują role dorosłych w rodzinie. Może to być formą zaniedbania lub przemocy emocjonalnej. Jej badania pokazują, że parentyfikacja wpływa na zdolność do regulacji emocji, co może prowadzić do dysocjacji (rozdzielenia elementów własnego doświadczenia, myśli lub emocji) oraz aleksytymii (trudności w identyfikowaniu i nazywaniu emocji u siebie i innych). To z kolei może skutkować depresją, problemami z doświadczaniem swojego ciała oraz jego negatywnym obrazem.
